سختی سنجی به روش میکرو

انواع سختی سنجی به روش میکرو

روش نوپ

سختی سنجی نوپ برای اندازه‌گیری سختی ساختارهای میکروسکوپیک بکار می‌رود. زیرا در بسیاری از مسایل متالوژیکی احتیاج به بررسی سختی در مساحت کوچکی وجود دارد. روش کار مانند روش سختی سنجی ویکرز است با این تفاوت که یکی از قطرهای هرم طول بیشتری دارد. سطح اثر فرورونده لوزی است. عدد سختی روش نوپ (KHN) از تقسیم نیروی اعمالی بر مساحت سطح تصویر اثر بدست می‌آید.

مزایای روش سختی سنجی نوپ نسبت به ویکرز

•  پروفیل سختی دقیق تری دارد
•  اندازه‌گیری پوشش های نازک از روی سطح
•  مزیت فرو رونده نوپ این است که در طول قطر بزرگ معین، عمق و مساحت فرورفتگی آن فقط در حدود 15 درصد عمق و مساحت فرورفتگی ویکرز با طول قطر مساوی است. این مطلب به ویژه به هنگام اندازه گیری سختی یک لایه نازک (مانند یک لایه فلز آبکاری شده)، یا هنگام آزمایش مواد ترد که تمایل به شکست آن ها متناسب با حجم ماده تحت تنش است، مفید واقع می شود.

سختی سنجی شُور

سختی سنجی شور روشی قدیمی است که معمولا برای اندازه‌گیری سختی صفحات نازک به کار می‌رود. در این روش یک هرم الماسی (یا منشور) از ارتفاع معینی رها شده و پس از برخورد با صفحه مجدداً به طرف بالا باز می گردد. با توجه به ارتفاع بازگشت، می توان سختی را به روش شور محاسبه کرد. بدین ترتیب که هر چه هرم یا منشور الماس پس از برخورد با صفحه به ارتفاع بالاتری برگردد، جسم سخت‌ تر است، زیرا انرژی کمتری صرف تغییر شکل نرم جسم می‌شود.